Autorem artykułu jest BankManager
Wysoki kurs waluty krajowej powoduje, że towary importowane są tańsze na rynku krajowym. Zyskują na tym konsumenci, którzy mogą taniej kupić towary z importu, a często są to towary luksusowe, których nie produkuje się w kraju.
Ze względu na silny kurs waluty produkty krajowe są za granicą droższe. Jeżeli eksporterzy nie obniżą cen, narażają się na utratę rynków zbytu, jeśli obniżą ceny - narażają się na straty.Wydaje się, że znacznie ważniejszą cechą waluty niż "siła" jest "stabilność". Stabilny kurs walutowy w stosunku do walut głównych partnerów handlowych powoduje, że ani eksporterzy, ani importerzy nie są w gorszej sytuacji. Stabilny kurs ułatwia planowanie i powoduje, że konkurencja odbywa się poprzez racjonalizację kosztów i wzrost efektywności. Największym zagrożeniem dla eksporterów i importerów, a także dla rynków finansowych, jest kurs, który podlega gwałtownym wahaniom, tj. jeżeli zmienia się nagle, znacznie i często.Od 1979 r. w państwach UE funkcjonował Europejski System Walutowy, a w ramach niego Mechanizm Kursów Walutowych, tzw. ERM (Exchange Rate Mechanism). Mechanizm ten był systemem kursów łączących waluty państw członkowskich, uczestniczących w systemie (uczestnictwo było dobrowolne). W systemie brały udział: marka niemiecka, frank francuski, gulden holenderski, frank belgijski i luksemburski, lir włoski, funt brytyjski i irlandzki, marka fińska, szyling austriacki, korona duńska, drachma grecka, peseta hiszpańska oraz escudo portugalskie. Jako że od 1999 r. kompetencje w zakresie polityki pieniężnej i kursowej przejęła Rada UE i EBC, ERM nie mógł już funkcjonować w istniejącej formie.Wychodząc naprzeciw tym potrzebom, 16 czerwca 1997 r. Rada Europejska wydała rezolucję ustanawiającą nowy mechanizm kursowy tzw. Exchange Rate Mechanism 2. Zgodnie z powyższą rezolucją, ERM 2 zastąpił Europejski System Walutowy wraz z rozpoczęciem trzeciego etapu Unii Gospodarczo Walutowej, tj. 1 stycznia 1999 r. ERM 2 jest systemem stałych kursów walutowych między euro i walutami państw z derogacją, czy takimi, które nie należą do strefy euro. Standardowe pasmo wahań wynosi +/-15%. Możliwe jest również zawężenie tego pasma wahań przez poszczególne kraje kandydujące do członkostwa w strefie euro. Kraj aspirujący do przyjęcia euro jest zobowiązany do utrzymania notowań swojego kursu walutowego w ramach dopuszczalnego pasma wahań w ERM II przez okres co najmniej dwóch lat przed dokonaniem oceny stopnia konwergencji, w którym to okresie nie powinny również wystąpić poważne napięcia na rynku walutowym, a w szczególności nie może zostać przeprowadzona dewaluacja waluty krajowej w stosunku do euro. Do chwili obecnej, nie wszystkie kraje członkowskie UE pozostające poza strefą euro zdecydowały się na przystąpienie do ERM II. Od dnia 28 czerwca 2004 roku w ERM II uczestniczą Estonia i Litwa, z dniem 2 maja 2005 roku do systemu przystąpiła Łotwa. Dania uczestniczy w mechanizmie ERM II kontynuując koordynację swojego kursu w ramach ERM, w którym przebywała od 1979 roku.Zdolność danego kraju do utrzymania kursu waluty narodowej w stosunku do euro w ramach dopuszczalnego w ERM II pasma wahań można uznać za pewną miarę gotowości tego kraju do przyjęcia wspólnej waluty. Jeżeli w wymaganym okresie dwóch lat poprzedzających ocenę spełnienia kryteriów konwergencji kraj taki zdoła stabilizować swój kurs walutowy, ryzyko wystąpienia niekorzystnych zjawisk w gospodarce po ostatecznym usztywnieniu kursu i przyjęciu wspólnej waluty będzie można uznać za mniejsze. Nie można jednak rozpatrywać kryterium członkostwa w ERM II w oderwaniu od pozostałych - monetarnych i fiskalnych - kryteriów konwergencji. Członkostwo w strefie euro wymaga przecież spełnienia wszystkich tych kryteriów jednocześnie, a realizacja każdego z nich - na przykład omawianego kryterium stabilizacji kursu walutowego - jest zależna od prowadzonej w okresie bezpośrednich przygotowań do przyjęcia wspólnej waluty polityki pieniężnej i fiskalnej. Zatem, spełnienie wymogu stabilizacji kursu walutowego będzie uzależnione nie tylko od tego, na jakim poziomie zostanie ustalony kurs centralny złotego w stosunku do euro i jak szerokie pasmo wahań wokół kursu centralnego zostanie przyjęte, lecz również od odpowiedniej koordynacji polityki pieniężnej (prowadzonej do momentu przystąpienia do strefy euro przez Narodowy Bank Polski) i fiskalnej (prowadzonej przez rząd).
---
Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz